श्री सत्यनारायण महाराज आरती

जय जय दीनदयाळा सत्यनारायण देवा

जय जय दीनदयाळा सत्यनारायण देवा ॥
पंचारति ओवाळूं श्रीपति तुज भक्तिभावा ॥ ध्रु० ॥

विधियुक्त पूजुनी करिती पुराण श्रवण ॥
परिमलद्रव्यांसहित पुष्पमाळा अर्पून ॥
घृतयुक्तशर्करामिश्रित गोधूमचूर्ण ॥
प्रसाद भक्षण करितां तूं त्यां प्रसन्न नारायण ॥ जय० ॥ १ ॥

शतानंदे विप्रें पूर्वी व्रत हें आचरिलें ॥
दरिद्र दवडुनि अंतीं त्यातें मोक्षपदा नेलें ॥
त्यापासुनि हें व्रत या कलियुगीं सकळां श्रुत झालें ॥
भावार्थें पूजितां सर्वां इच्छित लाधलें ॥ जय० ॥ २ ॥

साधुवैश्यें संततिसाठीं तुजला प्रार्थियलें ॥
इच्छित पुरतां मदांध होऊनि व्रत न आचरिलें ॥
त्या पापानें संकटिं पडुनी दुःखहि भोगीलें ॥
स्मृति हो‍उनि आचरितां व्रत त्या तुवांचि उद्ध्रिलें ॥ जय० ॥ ३ ॥

प्रसाद विसरुनि पतिभेटीला कलावती गेली ॥
क्षोभ तुझा होतांचि तयाची नौका बुडाली ॥
अंगध्वजरायासी यापरि दुःखस्थिति आली ॥
मृतवार्ता शतपुत्रांची सत्वर कर्णीं परिसीली ॥ जय० ॥४ ॥

पुनरपि पूजुनि प्रसाद ग्रहण करितां तत्क्षणीं ॥
पतिची नौका तरली देखे कलावती नयनीं ॥
अंगध्वजरायासी पुत्र भेटति येऊनि ॥
ऐसा भक्तां संकटिं पावसी तूं चक्रपाणी ॥ जय० ॥ ५ ॥

अनन्यभावें पूजुनि हें व्रत जेजन आचरती ॥
इच्छित पुरविसि त्यांतें देउनि संतति संपत्ति ॥
संहरसी भवदुरितें सर्वहि बंधने तुटती ॥
राजा रंका समान मानुनि पावसि श्रीपती ॥ जय० ॥ ६ ॥

ऐसा तव व्रतमहिमा अपार वर्णूं मी कैसा ।
भक्तिपुरःसर आचरती त्यां पावसि जगदीशा ।
भक्तांचा कनवाळू कल्पद्रुम तूं सर्वेशा ॥
मोरेश्वरसुत वासुदेव तुज विनवी भवनाशा ॥ जय जय० ॥ ७ ॥

काशी क्षेत्री प्रगटुनी, देसी द्विजराया ।

काशी क्षेत्री प्रगटुनी, देसी द्विजराया ।

वाजी हस्तिक आणिख, रथधन सुजताया ॥

प्रल्हादापरी त्यावरी, केली बहुमाया ।

अंती दिली त्यासी, धननिक निजकाया ॥१॥

जयजयदेव, सत्यनारायण देवा कलीयुगी तत्क्षणी पावुन, होसी निजसेवा ॥धृ.॥

नलगे ज्योतिष शुध्दी, शास्त्रादिक शुद्धी ।

व्हावी एकच बुद्धी, त्यादिन मनीवृद्धी ॥ इच्छित जे ते देसी, मनुजा फलसिध्दी ।

तेहतीस कोटी मध्ये, युगी तत्वसिद्धी ॥२॥धृ.॥

साधु नामकवाणी, बोले निजराणी ।

देवा व्हावी मजला, संतती चोखाणी ॥

पूजीन नंतर तो, मी हरि हर्षानी ।

ऐसे मानस नमूनी, सोडी तो पावी ॥३॥धृ.॥

ऐसा तोहि साधु, घेऊनी तव नामा ।

शेवटी गेला देवा, रविकोटी धामा ॥

थकला तोहि शेष, वर्णविता महिमा ।

जेथे भक्ती जिव्हा, घेता तव नामा ॥४॥धृ.॥

अमृत कृष्णामतीने केली ही आरती ।

मजला नाही बुद्धी, स्तवनाची स्फुर्ती ॥

हृदयी बैसो देवा, कोमल ती मुर्ती ।

दिनोद्धारा देवा, त्रिभुवनी तत्कीर्ती ॥धृ.॥

satya narayan maharaj aarati